Kolera Verse:
Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı
Gözlerim telaş timsali her ölenle ağladı
Pervasız tenin gözümü aldı komada martı
Lodos mağduru melteminle ayıldı ve
Yalnız uyandı. Suskunluğum minnetimdi
Yokluğun varlığı kanattı kendimi limana
Bağladım uçarı aklım halattı karaların
Ve kesin seçimin bütünü eşittir hayattı
Bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı
Burun buruna geldim seni bulmak için
Her belayla düşündüm 3 yıl arayla
Küs mü Mecnun Leyla'ya?
Bacaklarımı sarkıttım dalga çarpar ayağıma
Beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta
Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır
20 senede uzayan saçı küçük bir bit makaslatır
2 çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır
Büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır
Saçının beli kopmasın, korkarım Allah muhafaza
Şerefine izin verdim bugün kalbimdeki ber muhafıza
Ziyarette evliya dedim farketmelerini sağla
Buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza
Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et
Yılıkır bendim ilk tayfunda yağmururun işi çiselemek
Sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek
Çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret.
Nakarat:
Bırak, yine başa döndü bu dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!...
Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!...
İçinde düşünce koştur!
Sago Verse:
Derin bir denizin dibine çökmüş bir hazine aşk denen
Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp ve diğeri hükmeden.
Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken.
Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken
Kıvranımışı seyreden melekler gibidir sükunet
Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet
Ve korku içime hucmerken korkup kaçar cesaret
Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret
Yardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangını
Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını.
Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı.
Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı
Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır.
İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır
Bil de gerisi mühim değil, sevgim sana özel ve saftır
Bugüne dek işlediğim günaha istirhamım tek bir aftır.
Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı biçim biçim?...
Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim.
Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim.
Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim
Anasayfa 
